Het gevaar van de Petroyuan

Het gevaar van de Petroyuan

In tegenstelling tot westerse politici, en met name Amerikaanse, hebben de Chinese leiders een lange-termijn-planning. Ze stellen zich geen doelen voor vandaag, morgen of volgende maand maar richten zich op het welbevinden van de volgende generatie. Een strategie met doelen over veertig of vijftig jaar.

De Petroyuan is zo’n doel dat nu, door het handelsconflict met de Verenigde Staten, veel eerder binnen bereik komt dan voorzien.

De Petrodollar stond aan de basis van het succes van de VS in de afgelopen decennia. In 1973 kwam de regering Nixon met de leiders in Saoedi Arabië overeen dat voortaan iedere olie-transactie werd afgerekend in US-Dollars. Een gouden zet! Al eerder in 1971 werd de goudgarantie achter de dollar losgelaten. Tot dat moment kon iedereen de National Reserve vragen zijn/haar dollars om te wisselen voor goud. Met het loslaten van die koppeling werd het mogelijk ongedekt nieuwe Amerikaanse Dollars in omloop te brengen. Dat bijdrukken heeft echter een zeer negatieve invloed op de waarde van de munt.

Door de meest verhandelde commodity, Olie, voortaan uitsluitend in Dollars te verhandelen bleef de wereldwijde behoefte aan US-dollars groeien. Daarmee wentelt de Amerikaanse regering haar chronische begrotingstekort al decennia voor een groot deel af op iedereen die olie koopt. Dat begrotingstekort is momenteel opgelopen tot een schuld van $ 19.754.300.000.000,- oftewel $ 60.903,- per inwoner. Vergelijk daarmee de schuldenpositie van China $ 11.308.000.000.000,- en je komt op $ 8.188,- per inwoner.

Voor diegenen die meer gewend zijn te rekenen schuld uitgedrukt in Bruto Nationaal Product;

USA 110,6 %, China 54,4% en ter vergelijking Nederland 48,2%. Die van de VS loopt hard op en die van Nederland loopt met een paar procent per jaar terug.

China is tegenwoordig verreweg de grootste koper van olie op de wereldmarkt en heeft de afgelopen jaren stukje bij stukje het valutagevecht naar zich toe getrokken en de markt veroverd. Ze sloten met Rusland, Venezuela en een groot aantal andere landen olie-contracten af die werden genoteerd in Yuan. Het doel is drieledig. Op de eerste plaats wordt de wereldpositie van China versterkt omdat de verkopers van de olie ineens met grote hoeveelheden Yuan’s zitten is de kans groot dat op zijn minst een deel uiteindelijk in China wordt geïnvesteerd. Op de tweede plaats financiert de Chinese oliebehoefte niet langer de Amerikaanse dollardrukkerij. En op de derde plaats heeft China nu ervaren hoe handel in US-Dollar als wereldmunt extra risico’s voor de eigen Chinese economie oplevert en dat willen ze voortaan voorkomen.

De handelsoorlog heeft het proces van invoering van de Yuan als wereldmunt in een stroomversnelling gebracht. Door de boycot van veel Amerikaanse producten kopen de Chinezen nu bijvoorbeeld grote hoeveelheden Soja in Zuid-Amerika en Olie in Iran en rekenen daarbij zoveel mogelijk af in Yuan.

Wanneer de Chinese leiders er in slagen de oliemarkt of een flink deel daarvan in Yuan’s af te wikkelen breken ze de hegemonie van de Verenigde Staten en daarmee het al jaren functionerende Amerikaanse model van meer schulden maken en meer Dollars creëren. Zeker voor de lange-termijn-belegger op de Amerikaanse markt is dit een extra zorg. Het feit dat steeds meer centrale banken goud inkopen lijkt de trend te bevestigen. De Amerikaanse Dollar lijkt steeds meer van haar aantrekkelijkheid als veilige, stabiele valuta te verliezen. Zoals gezegd; Xi-Ping kijkt een stuk verder dan z’n neus kort is.

Comments are closed.